16 Mart 2016 Çarşamba

Memesiz Bir Gece



O gece saat 1.00 civarında Gece'nin uyanmasıyla tv'yi kapatıp yatağa girdim. Mememi emmeye başladığında saat 1.00'di.. Emdi uyudu sanıp ağzından çıkardım, uyandı. Tekrar memeye yapıştı..Uyudu sandım ağzından çıkarttım tekrar çığlıklar atarak ağladı memeye yapıştı. Aradan bir saat geçti emiyordu..Tam uykuya dalacağım, öteki memeyi emmek için üzerime tırmanıyordu.. Memeden ayırıp ben de rahat bir uyku pozisyonuna geçip uyumak için her davrandığımda tekrar çığlıklar atarak uyanıyor ve tekrar tekrar memeye yapışıyordu... Saat 1.00'de başlamıştı emmeye ve saat sabahın 6.00'sı olmuştu hala meme savaşı veriyorduk ve tam 6 saattir defalarca tam uykuya geçecekken çığlıklarla irkiliyordum.

Saat sabahın 6.00'sında 'Yeteeer!!' diye bağırdığımı hatırlıyorum..

***

Evet emzirmeyi sonuna kadar destekliyorum. Evet duygusal yönden her annenin hissettiği duyguları taşıyorum içimde ancak çok abarttığım, kendi içimde çok büyüttüğüm hisler değil bunlar. 
Yani doğanın, doğamızın normal bir eylemi bu benim için.Gebelik gibi, doğum gibi, büyümek gibi, yürüme, konuşma yetisi kazanmak gibi doğal bir durum.

İki çocuğumu toplamda 48 ay emzirdim. 4 seneye tekabül ediyor. Bir insan bedeni için yorucu bir süre. Evet belirli sebeplerden ötürü emziremeyen veya emzirememiş annelerin olduğunun çok farkındayım. Onların gözünde yazacaklarım belki şımarıkca gelecek lütfen gelmesin çünkü uzun süre emzirmenin zorluklarından bahsetmek ve bu zorlukları kendi içinde yaşayıp belkide kendini kötü hisseden annelere bunun normal olduğunu paylaşmam gerekiyor..

***
O sabah 'Yeteer!' diye ağlayarak bağırıyordum. Yeter bu memelerden kurtulmak istiyorum artık!!
Bedenim yorgundu. Zaman doldu sinyallerini alıyordum bir süredir.
Gece 2 yaşına girecekti 14 gün sonra ve hem bedenim hem de ruhum artık daha fazla emzirmeyi istemiyordu.
2 sene boyunca hem gündüz hem gece durmadan süt salgılamaya çalışıyordu süt bezlerim. Süt için gereken hormonlar psikolojimi de iyice olumsuz etkilemeye başlamıştı. Hem bedenen hem ruhen artık sürekli yorgun ve mutsuzdum. İşte nihayet o sabah artık bunu dile getirmiştim.

O sabahın devamında, memeyi kesme kararı almıştım. Artık Gece için de benim için de meme defteri kapanmalıydı.
Evet Gece için de gerek yoktu, çünkü  meme onun için beslenme dışında neredeyse her şeydi.
Düştüğünde merhemi meme, üzüldüğünde tesellisi meme, korktuğunda sığınacağı güvenli yer meme, mutluyken atacağı kahkahası meme, susadığında meme, acıktığında meme, uyuyacağım meme, uyandım meme, canım sıkılıyor meme.. Meme! Meme! Mememememememememememememememe

Tüm duygularını mememde yaşıyordu. Tam bir bağımlı gibi davranıyordu. Ayrıca beslenmesi de bir türlü düzene girmiyor tüm gün evet koskoca günü tek lokma yemeden bitiriyordu.
Kar zarar hesabı yaptığımda gördüm ki zarar almış başını gidiyordu, her ikimiz içinde.

İşte bu sebeplerle aldım bu kararı..

Peki nasıl oldu?

En başta o kararı en ufak şüphe duymadan vermiş olmak gerekiyor, bence. Çünkü sürekli meme talep eden, talebi yerine getirilsin diye her yolu deneyen, huysuz, ne yapacağını bilemeyen, memesiz boşluğa düşmüş çaresiz bir çocuk olacak karşınızda. Gardınızı iyi almış olmanız gerekli :)

Her çocuğun kendine ait bir karakteri var. Kimisi daha uzlaşmacı, iş birlikçi, adeta takım çalışması için dünyaya gelmiş, naif, söylediğiniz tarafından kabul gören çocuklar ( tamam tamam az bu türden :)) onlarla kolay olur sanırım bu süreç. İkna edici bir sebeple sorunsuz memeden ayrılabilir sanırım. Kafa patlatmaya pek de gerek yok gibi :)

Ama kimisi de var ki, inatcı, söylediğiniz mantıklı sebeplere kafa tutan, her fırsatta memeye yapışmayı kollayan, duygu sömürüsü yapan yemediyse çığlık çığlığa ağlayıp krizlere giren, küsüp yüz üstü kendini yerlere atan, 'Bu daha başlangıç mücadeleye devam!' sloganları ile sağa sola saldıran direnişçi tipler :) Hah işte bundan bir tane de bende var :) Haliyle zor oluyor. Binbir taklalar, binbir oyalandırma yöntemleri vs..

Ben bizim mini boy direnişçiyle neler yaptım? Anlatayım efendim;

Sürecin başından sonuna kadar hep kararlıydım. En kriz anında dahi. 'Ya yazıkk bu çocuğa biraz daha emseydi :((!' diye duygusal kasan eşe karşı da. Evet sadece çocukla değil yandaşlarıyla da mücadele edeceksiniz :/

Gece ilk meme istediğinde 'üzgünüm, artık meme emmeyeceksin Gececim. Memelerim acıyor, yara oldu ve sen emdikçe canım acıyor.' dedim.. Büyüdün artık meme emmeye ihtiyacın kalmadı..

Elini attı, yakamı çekiştirdi.. Aççç.. Yüzümde en acılı ifade ile hayır dedim, acıyor..
Her teşebbüsünde aynı cümleleri sarf ettim ve ilgisini başka yöne çekmeye çalıştım. Hadi suda ördek yüzdürelim! Hadi balon üfleyelim! Aaa bak şimdi sana ne göstereceğimler, bi saniye telefon çalıyor konuşayım ben bi'ler, ayy çişimm geldi bekle geliyorumlar :))

En ikna olmadığı zor anlarında çooook acıyan memeyi birlikte tedavi etmeye çalıştık. Krem sürdük, sardık.. 

Yavaş yavaş meme talepleri azalmaya başladı böylelikle.. Gittikçe unutmaya başladı ve 4-5 gün sonra sormaz oldu..

Tabi en zorlu olanı ilk 2 geceydi bizde. Meme ile uyumaya alışık Gece ne yapacağını  nasıl uyayacağını bilemedi. Çaresizce ağladı.. Çok üzüldüğüm anlardı bunlar ama meme vermem her şeyi en başa geri götürmek olacaktı..
2 gece o en zor zamanlarında ayağımda salladığım da oldu, kucağımda saatlerce dolaştırıp sırtını sıvazladığımda. Geçecek...Atlatacaksın..Yanındayım tatlım.. Geçecek.. Evet haklısın seni anlıyorum.. Başaracaksın.. gibi bolca telkinlerle, sarılarak, okşayarak, öperek destek oldum.. 

Bu aşamada, uykuya geçiş için en çok dikkat ettiğim şey, meme bağımlılığını bıraktırırken yeni bir bağımlılık edinmemesi idi.Yani memenin yerine başka bir şey koymasını istemedim. Vermek istediğim mesaj açıktı; bu bir süreçti ve bitti. Bu süreci kendi içinde, bilinç altında uzatmasını istemedim.Uyku zamanı geldiğinde uyunması gerekiyor, bir şeye ihtiyaç yok bu kadar.
Dolayısı ile ona hiç biberon teklif etmedim veya uykuya geçiş için herhangi bir şeyi ihtiyaç haline getirmemesine dikkat ettim.

Uykuya geçti peki gece uykudan uyanıp tekrar memeyle uykuya geçme nasıl olacaktı? Gece memeden beslenme olayı?

2 yaşında olması ve beslenme düzenindeki sorunlar ve isteksizliğinden dolayı gece beslenmesini direkt kestim. Yatmadan önce süt teklif ettim ama malesef gece süt ve peynire karşı kesin bir şekilde karşı :/

İlk geceden itibaren uyandığında ona su teklif ettim, içirip geri yatırdım. Uykulu, memesiz, huysuz, huzursuz oldukları için bardaktan içirmek yerine pipetli suluk kullanmanızı öneririm. Benim çok işime yaradı :)
Gece uyanıp tekrar uyuma işini de çözdükten sonra iş daha da kolaylaşmaya başladı yavaş yavaş..

Gün geçtikçe talepler, sormalar azalıyor.. Gece uykuları daha uzun ve kesintisiz hale geliyor..

Her şeyin bir zamana ihtiyacı olduğu gibi bu süreç de bir anda olmuyor.. Biraz sabır, kararlılık ile üstesinden geliyorsunuz :)

İnstagramda bir çok anneden tiksindirmeye dayalı öneriler geldi.. Ben bunları uygulamadım, uygulanmasını da önermiyorum. Hem çocuk açısından hem de anne açısından doğru bulmadığımı belirtmeliyim..

11 gün geçti, Gece baya baya alıştı :) İştahı açıldı, yemek düzeni oluşmaya başladı :)
Yemeği tencereden tabağa koyma süresine sabır göstermeyen bir çocuğa dönüştü. 

Peki ben nasılım?
Hey bomba gibi! İnanın bana bedenim daha dinç, uykum daha kaliteli, psikolojim daha sağlıklı :) Bunu çok net gözlemledim kendimde :)

Bir de memeden kesince, memenin süt dolması durumu var tabii. İlk 3 gün çok zordu bu açıdan, kolumu kaldırsam canım acıyordu, geceyi kucaklayamıyordum. 3. günden sonra yavaş yavaş ağrı dinmeye başladı... Ilık bir duşta masaj yaparak hafifçe sağmanız fayda ediyor :) Sütü direkt kesmek için ilaçlarda var ama ben çok çok zorlanmadan başvurmayı düşünmedim.. Hormonel bir durum sonuçta..

İşte baştan sona böyle oldu efendim..
Bu konuda doğru düzgün araştırma yapmadım. Çocuğuma ve kendime göre bir yol belirleyip öyle ilerledim :)
Nasıl bir yöntem uygularsanız uygulayın sadece sürecin kontrolü sizin elinizde olsun, kontrolü kaptırmayın yeter bence :)
Bu hikayeyi de böylelikle bitirdik :)
Hadi darısı başınıza çilekeş analarım :)


23 yorum:

  1. Ne kadar güzel anlatmışsınız. Evet emzirmek harika bir olay. Fakat fazlası çok ama çok yorucu. Hatta ben de psikoloji bile bozdu. İnstegramda meme bırakırken ağlayan anneleri okudukça acaba onlar mı anormal yoksa ben mi diye çok düşündüm. Bir de ona kafayı taktım. Bu yazınız beni rahatlattı. Teşekkürler

    YanıtlaSil
  2. Gelmiş geçmiş olsun size�� ve bu zorlu süreçte sıra bizde�� çilekeş analar anlar��

    YanıtlaSil
  3. Ben de bir hafta önce kestim. Hiçbir şey sürmedim Uf oldu dedim açınca da yara bandı yapıştırdım. Sonunda onun da benim de uykumuz düzene girdi ve iştahı açıldı.iki senedir sadece memeyle besleniyordu. Darısı Size hiç korkmayın ;)

    YanıtlaSil
  4. Ahhhh kanayan yaram bitmeyen dramım😫😫😫 ben de sizin instagramda bırakmaya başladım dediğiniz anda resmen kriz geçirip ağlayarak önünde kendimi kaybettiğim zamana denk geliyor..ama başlayamadım.çünkü gerçekten çok zor bi süreç.emziröeyi ilk yıl çok sevdim.saha doğurmadan önce 2yıl emzirmeye kararlıydım.öyle de oldu ama 1yaşındannsonra sinir sistemim iyice çöktü .o çilekeş anne benim yani😃Ben de büyüdün artık iie ve tilsindirerek ikna edemem ama yara oldu acıyor ile başlangıç yaptım.tabi ki isyan tavan ama yine de aklına yatıyor.tabi ben direk kesmedim hala emiyor.çok üzülüyorum ama ben diyor.ve ben de kendi kendi kendine uyumasını öğretme aşamasındayım.aklıma o yattı.uyumasını öğrenecek uyumak için meme emmeye ihtiyaç duymayacak!tabi gün içinde 500kez üzülmek için sebep arıyor!üzüldüm ben çünkü meme diye karşıma geçiyor.daha bitmedi yani.pazardan beri ikna aşamasındayım😕Neyse umutluyum gece de kabullenmiş mira da yapabilir o Zaman 😍Bize de kolay gelsin umarım çabuk biter

    YanıtlaSil
  5. Hiç başaramam diye düşünürken bunları okumak biraz olsun içimi rahatlattı ☺☺ Umarim bizde ağrısız sancısı krizsiz sorunsuz atlatiriz bu süreci. Sevgiler ��������

    YanıtlaSil
  6. Çalışan, emziren ve aynı zamanda iki çocuka bakan bir anneyim:) yazdıklarınız çok doğru.okudukça bu benim yaşadığım süreç diyerek bir alt satıra hızlıca geçtim.bizim biraz daha zamanımız var bırakmak için ama yol gösterdiğiniz için teşekkürler...

    YanıtlaSil
  7. Emzirmeyle ilgili bende yeter kısmındayim mayista 2 yasina giriyor memeyle uyuyor ve istah sifir diger şeylere karşı iştahında düzelme gozlemlediniz mi sadece oba deginmemiissiniz darisi basima iyi gunler tesekkurler yazi icin

    YanıtlaSil
  8. Tamda bekledigim bir yazi bu Yeliz Hanim. Benzer durumdayim ve kizim 25 aylik. Yorgunluk ve psikolojik gel gitlerim iyice tavan yapmis durumda benimde. Anliyorum ki vakit gelmis. Cesaret verici oldu yaziniz venim icin, tesekkurler :) deneyiminizi paylastiginiz icin

    YanıtlaSil
  9. Geçmiş olsun. Süreci güzel idare etmişsiniz. Biz de oğlum 18 aylık olduğunda oldukça sağlıksız bir şekilde memeye bağımlı olduğunu görüp bıraktık. Ancak bazı duyarsız insanlar durmadan anlamadan dinlemeden, empati yapmadan sürekli bu kararımızı eleştirdi. Ben oğlunu sütten mahrum eden cadı anne rolündeydim onlar için. Umurumda oldu mu tabii ki hayır:)

    YanıtlaSil
  10. 26 aylık oldu.. Mevsim değişimi diyorum, hasta olmasın diyorum,amann zati huysuz daha huysuz olmasın diyorum acaba ben ne diyorum ne zamana kadar sürecek bu yorucu eylem çok yoruldum iki çocuk,gece sıfır uyku,sabaha karşı sızma hali, çığlık çığlığa zorla uyandirilma,zorla uyutmaya çalışma.. offf gerçekten annelik her zaman toz pembe değil :(

    YanıtlaSil
  11. Ben bir şeyi merak ettim. Gece uyanmalarında su teklif ettikten sonra tekrar uykuya geçirmeyi nasıl başardınız? Sallama, sırtını sıvazlama vs.

    YanıtlaSil
  12. Yazının ilk başı benim suan yaşadıklarım oğlum 17 aylık ve doğdugu günden beri tek bir gece kesintisiz uykumuz olmadı��Büyüdükçe her iki memeyi emme isteği daha da yoğunlaştı.bi sağ bi sol devam ediyoruz.çok yorgun keyifsiz işe yaramaz ce mutsuz hissediyorum.bu yazdıklarınız bana da yol haritası olur umarım bizde ağır hasarsız atlatırız bu süreci...sevgiler...

    YanıtlaSil
  13. Offfff offff çok sıkıntılı ya çokkkk :(((

    YanıtlaSil
  14. Bana herkes bu durumu atlatır ama biz yapamayacağız gibi geliyor kızımın inatçı tutumuna güvendiğim kadar kendi kararlılığıma güvenemiyorum aşamayacağız bu durumu ve ikinci bebeğim olduğunda ikisi de emmek istiycek Zeyno kardeşini istemsiz kıskancak gibi geliyor 😔😔

    YanıtlaSil
  15. Benim oğlum Gece'yle yasit😊ben aşamalı bıraktirdim .önce gündüzü azalttık.artık büyüdun inekten süt iciceksin.annede süt bitiyor vs.hemen kabullendi.sonra öğle uykusunda emmesini bitirdik 2 gün agladi.sonra agresif oldu bi 2 hafta kadar.sonra tamamen gündüz unuttu.şimdi geceyi azalttık.pispisladim uyuyor.sizin yazınız kuvvet verdi ilk defa emzirmeden uyuttum☺ hasta oldular dedimmm.cook Teşekkürler Yeleeezzz😉😉

    YanıtlaSil
  16. Çok güzel anlatmışsınız, anne sütünü kesmek için ben taze nane koymuştum çamaşırımın içerisine. Birde adaçayı sütü azalttığı için günde 2-3 bardak içmiştim. Sütüm kesildi. 1 hafta sonra tekrar doldu memeler, meğer hamileymişim��

    YanıtlaSil
  17. İlk kızıma 19 aylıkken bıraktırdım ve ilk geceden itibaren deliksiz uyumaya başladı. Önce gündüz oyalayarak birkaç gün içinde gündüz emmelerini bıraktırdım. Bant yapıştırmak işe yaradı. Gece uykuya geçiş de 3 günde halloldu. Kararlı olmak gerçekten de önemli :)

    YanıtlaSil
  18. Benim kızım tam bir meme bağımlısı. ama bende artık meme verecek meme kalmadı . 43 kiloyum. o meme emmiyor beni emiyor sanki. 20 aylık suan. ilk 7 ay sadece anne sütü verdim. yemek yemesinde bir problem yok. iştahı da iyi meme emmemesi de. yani tişört uzerindende meme ucunu bulup oynuyor. nasıl bu hale geldi bilmiyorum. yere uzanıyorum bazen hemen üzerime çıkıyor. yani hiç nefes alamıyorum. uyuyorum yanıma geliyor üzerime çıkıp uyuyor meme de ağzında. sabah kalktigimda cigerlerim oksijensiz kalmış gibi hissediyorum .2 yaşına kadar emzireyim diyordum ama sanırım tukendim. .sürekli bi uyku hali var . ve her fırsatta uyuyorum. 24 yaşında bu kadar yorgunluk. . !! sanırım bi süreç artık sonlanmali? sizce ne yapmak lazım ? sizce de süreci sonlandirmam gerekmez mi ?

    YanıtlaSil
  19. Bende böyle düşünüyorum. tiksindirmek çok yanlış . sonuçta o anne ve bebek arasında bi bağ. benim Doğa'mda pek bi memeci . bende bağırmak istiyorum bazen . 20 aylık oldu. ben zaten 43 kiloyum. gece gündüz demeden heryerde meme istiyor. dışarda gezerken yemek yerken tv izlerken oyun oynarken. artık dayanılmaz oldu. ve gerçekten süt değil de beni emiyor gibi hissediyorum. emdikce gucsuzlesiyorum. daha erken mi ona karar veremiyorum sadece 4 ay daha sabretmelimiyim yoksa önümüzdeki günlerde sürecin sonuna mi gelmeliyim. . ???

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Uzerind3n vakit gecmis ama benim kizim suan 24 ayi doldurdu 20 aylimken cocuk gelisimcism doktorumuza tesadufen sordugumda artik siz hatirlatmayin dedi o gun hic istemedi ben rutin vakitlerde veriyordum derke ertesi gun bir kere yine sonraki gun bir boyle biray surdu sonra rahatsiz problemli anlarda bazi gunler 2 kez emzirerek gecen haftaya kadargeldik annem dogum gunu icin yanimiza geldi tamaam artik yeter dedi hatirladiginda elini attiginda konuyu degise degise bu gune geldik dun 2 yasini kutladik 6. Gun bitti biir iki gece uyandi sabahladik ama o konuyu hic konusmadik bakalim ama yalanci memeye dustu o da etraf baskisi ikisini bir anda biraktirma dediler bakalim size de kay gelsin02

      Sil
  20. merhaba, ben birşey sormak istiyorum. Benim oğlum da 19 aylık ben de aynı durumdayım ve memeden kesmek istiyorum. ancak bizimki bizim aramızda yatıyor, Gece de sizinle mi uyuyor yoksa ayrı yatakta mı? Teşekkürler.

    YanıtlaSil
  21. merhaba blogun çok güzel

    YanıtlaSil
  22. Vicdanımın sesine tercüme olduğun için gerçekten teşekkürler...Bende 2 çocuğumu 45 ay emzirdim ve aynen anlatımlarını birebir yaşadım...ama eşimin memesi yoktu ne yazıkki olsa 60 ay emzirebilirdi...vicdanıma vurdu da vurdu...animasyonlar yaparak...memede uyudukları için hayatım kabusa dönüşüyordu...merhamet denen o duygu kendimden bir haber yaşatıyor ve eşim beni bu konuda hiç anlamadı...büyük kizim için memelere yün sararken küçüğünde salça surdum...Bu kocakarı şeylerini yaptım evet utanmıyorum...çünkü caresizdim...2 gün sonra tekrar istediler...büyüğüne anlattim aynen sizin gibi...beni anladı ama küçüğü şuan 4 yaşında halen elini mememi tutup uyuyor ve eşim beni suçluyor...kaldı bu böyle daha geçmez...yine vicdan yaptırıp memeye dokunmasına kızamıyorum...çok mu güçsüz bir kadınım ben ...hayır ama daha iyi anlıyorum ki destek olacağı yerde beni merhemlerimle vuran bir adamla evliyim...çocuklar onun için herşeyden önemli tabikide önemli ama bende bir insan evladıyım dimi azcıkta o merhamettin bana verse ve kendi vicdanını ateşle se..güzel yazın için teşekkürler...bana ses oldun...sevgiyle kal..

    YanıtlaSil